Niye Kasım Aralık
Akşam vakti sokaklar
Eve dönüş telaşı
Hava yağmurlu , yerler ıslak , menevişli
O nem , o yaş , o koku ve o saflık
Çözüldü nihayet
Denizdi yine karşıma çıkan
Doğduğum yer , o ev , o sevgi , o alışkanlık
Çökse de artık karanlık
Yalap yalapdı ortalık
Dalga dalga yansıyordu her yerden ışık
Karşı sahili getiriyordu
Ne hasret kalıyordu ne karanlık
İşte Kasım işte Aralık
Gel diyordu içindeki ses
O gözleri yaşlı çocuğa her evi isteyişinde
Denizdi hep neden
Gel diyen ve hep o ışık
Yok ediyordu o korku dolu karanlığı
O zindanı
Çıkmazından kurtarıyordu o küçümeni
DNA sına işlenmişti bir kez
su ve ışık sevgisi
İşte sevgili
İşte Kasım
İşte Aralık
İşte Işık
Soyuttan somuta geçişti bu kızda
bilincin uyanmadığında
Bembeyaz köpük
Bembeyaz martı
Ve bana mısın diyen
Karanlığı yırtan o ıslak ışıkla
Neş’e